Shalom beste lezers, vandaag wil ik een keer schrijven over mijn innerlijke strijd. Misschien herken jij jezelf wel in mijn strijd? Dan hoop ik dat we elkaar kunnen bemoedigen. Ik ben vaak te druk om erover na te denken, maar nu ik een paar dagen vakantie achter de rug heb, komt dit gevoel steeds terug. Op het moment van schrijven heb ik orgel muziek op mijn oren. Dit had je vast niet verwacht? Psalm 34 van Andre Nieuwkoop en dat ook nog eens onberijmd. Diep in mij zit een reformatorische jongen. Ik ben namelijk opgegroeid in de Gereformeerde Gemeente. Mijn veiligheid en mijn opvoeding heb ik daar genoten. Ik moet bekennen dat ik grote liefde koester voor deze mensen en dat terwijl ik in het verleden behoorlijke kritiek heb geuit aan hetzelfde adres.

Ongeveer tien jaar geleden ben ik tot levend geloof gekomen en mocht ik mijn leven in die van de handen van de Heere Jezus leggen. Heb ik mijn leven overgegeven of heeft God mij uit de wereld getrokken? Een vraag die alleen God kan beantwoorden. Ik liep vast in eigen kracht en kwam tot het verlossende geloof dat Hij alles al had volbracht. Niet alleen voor mij, maar ook voor jou!

Er was een wissel in mijn ziel omgezet. Ik voelde me intens geliefd door God en ik wilde meer weten van Hem. Dus begon ik mijn Bijbel te lezen. Vanaf die dag is alles anders. Doordat ik met de nodige Bijbelkennis ben opgegroeid viel er veel op zijn plek. Doordat ik het één en ander meegemaakt had in mijn leven wilde ik alleen nog maar de zuivere leer, gebaseerd op het Woord van God en niet op die van tradities. Met als absolute centrum: de Heere Jezus Zelf. Hij was namelijk mijn rustpunt geworden waarin mijn ziel tot rust is gekomen. Ik was er langzamerhand wel achter gekomen dat tradities vaak leerstellingen van mensen zijn. Dit pad leidde me al snel naar het onderwerp ‘Israël’ en het Joodse volk.

Ik kwam erachter dat het Nieuwe Verbond, wat wij het Nieuwe Testament noemen, beloofd is aan Juda en Israël en dat wij er helemaal geen recht op hebben. De Heere Jezus kwam om het verbroken verbond te herstellen en dat deed Hij door Zijn eigen leven te geven om zodoende het verbond te vernieuwen. Ik was geschokt toen ik in de Bijbel las dat we bij Israël toegevoegd worden door het geloof en dat terwijl de meerderheid van de Christenen geloven en verkondigen dat de Joden Christen moeten worden en zich aan moeten sluiten bij een kerk. Ik viel van de ene in de andere verbazing. Ik had de Heere beloofd om uit te voeren wat Hij van me vroeg. Daarom werd ik die ‘rare’ kerel die ineens afwijkende dingen ging doen. Want ik kwam erachter dat heel veel tradities in het Christendom geen Bijbels oorsprong hebben. Hoe kon dit nou? Christenen waren toch volgelingen van de Christus, dat is vertaald Messias in het Hebreeuws. Maar wie zijn Messias was Hij nou? Die van de heidenen of die van Israël?

Jesaja 49:6 Hij zei: Het is te gering dat U voor Mij een Knecht zou zijn om op te richten de stammen van Jakob en om hen die van Israël gespaard werden, terug te brengen. Ik heb U ook gegeven tot een Licht voor de heidenvolken, om Mijn heil te zijn tot aan het einde der aarde. Dit is één van de velen profetische teksten uit de Tenach. (die wij het Oude Testament noemen) Als ik een rabbijn aanspreek dan vraag ik geregeld waar de verloren tien stammen zijn? Zij weten het niet, maar één ding weten ze wel, de Messias gaat ze terug brengen. Zij kennen de profetieën soms beter als wij. Het is namelijk hun Bijbel waar wij uit lezen. Hoe kan het dan zo zijn dat dit vraagstuk helemaal niet leeft binnen veel christelijke kerken. Zijn primaire taak is om de stammen van Israël weer terug te brengen onder het Nieuwe Verbond en ook om een Licht te zijn voor de heidenvolken. Zijn heil (verlossing, Jesjoea) tot aan het einde van de aarde. Die verlossing heeft mij tien jaar geleden bereikt. Maar is zijn werk dan mislukt omtrent het terugbrengen van de stammen?

Ik ben ik een identiteit crisis terecht gekomen. Aan de ene kant voel ik me zeer nauw verbonden aan de christenen omdat we samen in de Heere Jezus geloven, maar aan de andere kant voel ik me meer verbonden aan Israël, omdat ik hun Messias geloof. Ik voel me in tweeën getrokken, terwijl ik geloof dat God één volk en één Messias wil hebben. Wie zit er dan fout? Is het werk van de Heere Jezus dan voor niets geweest?

Efeze 2:11-13 Bedenk daarom dat u die voorheen heidenen was in het vlees en die onbesnedenen genoemd werd door hen die genoemd worden besnijdenis in het vlees, die met de hand gebeurt, dat u in die tijd zonder Christus (Messias) was, vervreemd van het burgerschap van Israël en vreemdelingen wat betreft de verbonden van de belofte. U had geen hoop en was zonder God in de wereld. Maar nu, in Christus (Messias) Jezus, bent u, die voorheen veraf was, door het bloed van Christus (Messias) dichtbij gekomen.

Durven we eerlijk naar de realiteit te kijken? In de brief aan de gemeente van Efeze schrijft Paulus dat de Heere Jezus de tussenmuur tussen de heidenen en de Joden weg heeft gebroken door de Messias. Maar wat is er fout gegaan, dat deze muur weer meters hoog is? Doordat er vandaag de dag steeds meer Joden tot geloof komen in hun Messias, zien we dat zij eigen gemeentes beginnen. Hun diensten worden niet op zondag gehouden en kerst wordt er ook niet gevierd. Ze noemen zichzelf ook geen Christenen maar Messiaanse Joden. Dit is toch wel heel apart. Dan is onze christelijke theologie blijkbaar niet sluitend… Ik benoem maar gewoon de pijnpunten die er zijn, zodat we er zelf over na kunnen denken en naar God toe kunnen gaan in onze gebeden. Er is iets heel fout gegaan in de geschiedenis.

Moeten we dan Joods worden? Hier wordt genoeg onderwijs over gegeven in de Bijbel. Onze nieuwe identiteit is een kind van de God van Israël zijn en dit door het werk van de Heere Jezus, de Messias van Israël. Moeten we dan de Joodse tradities overnemen? Ik geloof van niet, al kunnen we natuurlijk wel rekening houden met hun gewoontes en manieren, want we zijn tenslotte geadopteerd in hun huisgezin. Het is wel zo netjes om dan hun gewoontes te respecteren, mits die niet gebaseerd zijn op afgoderij. Wij maken dit letterlijk mee. We wonen in een straat met alleen maar Joden. We zijn hier te gast en passen ons aan. Dit wordt enorm gewaardeerd. Toen we een loofhut in onze tuin hadden staan, werden we verschillende keren aangesproken. Kansen genoeg om te getuigen van Gods liefde en goedheid, zelfs voor onbesnedene zoals wij.

Ik hoop en verlang naar de dag dat ik verlost zal worden van mijn identiteit crisis. Dat er één volk met één Herder zal zijn. Dat de Christenen beseffen dat zij adoptie kinderen zijn en de afspiegeling zijn van de verloren zoon en dat de Joden hun Messias leren kennen. Dat we ook echt één familie zullen zijn met één Vader in de hemel.

Hartelijk groet en zegen,

Gert