Mochten jullie weleens twijfelen of de Heere Jezus bestaat en of Zijn woorden nog levend zijn? Dan raad ik jullie aan om deze blog te lezen. Jullie weten vast nog wel dat onze zoon Jefta vorig jaar epilepsie symptomen kreeg. Dit weerhield ons om terug te keren naar Israël. Het was te zwaar om naar Israël terug te gaan met een kind met epilepsie. Tegelijkertijd ging de deur dicht m.b.t. ons Visum en besloten we om voor een onbepaalde tijd in Nederland te komen wonen. God opende een weg in Elspeet. Dankbaar voor alle zorg die we via mensen van God ontvingen, ben ik afgelopen jaar toch nog in staat geweest om zes keer naar Israël te gaan. Ik had onze terugkeer, als gezin, naar Israël uit mijn hoofd gezet. Toch begreep ik een aantal dingen niet. Zo begreep ik niet dat God vorig jaar zo duidelijk tot ons gesproken had door de tekst uit Johannes 4:50 Jezus zei tegen hem: Ga heen, uw zoon leeft. En de man geloofde het woord dat Jezus tegen hem zei, en ging heen. Die woorden sprak de Heere Jezus tot ons, net voordat Jefta ziek werd. We dachten destijds dat deze woorden betrekking tot ons Visum had. Maar dit bleek niet het geval. Terwijl we onze koffers klaar hadden staan om terug te keren, belanden we in het ziekenhuis met Jefta en werd ons Visum afgekeurd. In diezelfde week sprak God tot het hart van mijn vrouw. “Door beproeving zal ik je volharding leren!”

Ik kan niet anders zeggen dat ons geloof beproefd is. Ik heb getwijfeld, mijn geloof is aangeklaagd en ervaarde God verder weg dan ooit. Dit zijn de momenten waarin je als mens slechts kan afwachten en dat is niet mijn sterkste kant. Ik heb het uitgeschreeuwd naar God, waar Hij was. Hij had ons toch geroepen en nu waren we terug in Nederland met een ziek kind… Toch werd deze geloofsbeproeving beloond. Twee maanden geleden moesten we besluiten of Jefta geopereerd moest worden. Tegelijkertijd kwam de bewustwording dat de ‘chirurg’ Jefta nog weleens kon gaan genezen… Er gloorde hoop! We besloten om de operatie te doen, met het gebed dat God ons rust zou geven. We brachten het in gebed bij God. Hij kan immers als Enige in de toekomst kijken en Hij alleen weet het resultaat van de operatie. In de week van de geplande operatie werd Jefta ziek. Hij kon niet geopereerd worden. Hij werd zelfs zo ziek dat hij nauwelijks adem kon halen. Hij kreeg een Pseudokroep aanval. We stonden op het punt om naar het ziekenhuis te gaan, toen we ons tot God richtten. We baden: “Vader, het is ons nu wel duidelijk dat Jefta niet geopereerd kan worden, zou U dan nu de adem terug willen geven?” Nadat we dit gebeden hadden, kreeg Jefta langzamerhand zijn adem terug en hoefden we niet naar het ziekenhuis. We besloten dat Jefta definitief niet geopereerd zou worden.

Toen we tot die beslissing moesten komen, sprak God heel duidelijk tot ons dat we moesten vertrouwen op God. Via een preek van Henk Binnendijk werden we aangesproken. Hij illustreerde een verhaal van een koorddanser die de Niagara watervallen over stak. Nadat hij aan overkant was, draaide hij zich naar de toeschouwers om en vroeg hen of hij dit ook kon met een kruiwagen. De menigte schreeuwden dat zij dit wel geloofden. Hij bedacht zich niet en vroeg de eerste man in de rij om naar boven te klimmen en in de kruiwagen plaatst te nemen. De man durfde het toch niet aan. Henk zei: “Dit zijn de huidige christenen.” Ze geloven wel, maar doen het niet. Dit sprak ons heel erg aan. Waren wij bereid om Jefta mee te nemen naar Israël vertrouwende op Jezus? Waren we bereid om de ‘maars’ uit ons leven te bannen? In diezelfde nacht is mijn lieve vrouw tot overgave gekomen. Ze vroeg diezelfde nacht voor een duidelijk teken van God. Zo stapte we figuurlijk in de kruiwagen van de Koorddanser. De volgende morgen opende ik mijn dagboek en daar stond boven: ‘Als we maar durven gaan op het Woord dat tot ons gesproken wordt.” De Bijbeltekst bij het stukje was: Joh.4:46-54 “Ga heen! Uw zoon leeft!” Ik zakte al huilend door mijn knieën en wist meteen wat God van ons wilde. Wij moesten op God vertrouwen omtrent de zorgen om onze zoon en weer terugkeren naar Israël. In dat zelfde stukje staat dat de Heere Jezus de man vermaande. Hij zei: “U zult beslist niet geloven, als u geen tekenen en wonderen ziet.” Oftewel, we wilden eerst zien dat Jefta genezen was en daarna weer naar Israël gaan. Maar Jezus verlangde van ons de eerste stap…

We waren in overgave gekomen en klommen in de kruiwagen. We besloten om terug te keren naar Israël en Jefta niet te laten opereren. Op hetzelfde moment knapte Jefta op en begon hij zich te ontwikkelen. Zijn aanvallen werden helaas niet minder. Maar er was wel degelijk een groot verschil te zien. Totdat we twee weken geleden bij de arts kwamen. Hij begreep er niets van dat we hem niet wilden laten opereren. Hij was zelfs geïrriteerd. Hij vertelde ons dat de medicijnen toch niet hielpen en dat we misschien wel een spoed operatie konden krijgen voor ons vertrek naar Israël. Hoe konden we God gehoorzamen onder zo’n grote medische druk? Toen we thuis kwamen hoorde ik nog één zin in mijn oor doorklinken: “Als die medicijnen toch niet helpen, waarom laat je mij hem dan niet opereren?” Deze beslissing was bijna niet te dragen.

Toch besloten we om met bidden en vasten te stoppen met medicatie en helemaal in de kruiwagen te stappen. Met trillende knieën vielen we in de één na de andere verbazing. Drie nachten lang heb ik gebeden naast het bed van Jefta. Hij had namelijk ook slaapmedicatie waar die vanaf moest kicken. Het was een intense strijd, met veel tranen. Maar God gaf me overvloedige kracht om deze geloofsstap te zetten. Lieve mensen, Jezus heeft gedaan wat Hij beloofde! Jefta is volledig aanvalsvrij, hij slaapt als een roos en dit is sinds dat we gestopt zijn met de medicatie. De Heere Jezus leeft! Dat wisten we al, maar nu weten we het zeker. Hij doet wat Hij belooft. Het gaat dwars tegen onze menselijke wijsheid in. Er is geen verklaring voor dan alleen dat Hij regeert. Het is nu bijna vier weken geleden. Jefta ontwikkeld zich in enorm tempo. Elke dag genieten we weer van nieuwe woordjes. Alle lof, eer en aanbidding voor de Heere Jezus.

Ik ben tot de ontdekking gekomen dat God nog steeds dezelfde is als in de Bijbel, maar dat wij ons leven te lief hebben. Zoals Henk zei, we hebben eerbied voor anderen die in de spreekwoordelijke kruiwagen stappen, maar zelf blijven we liever toekijken. We moeten sterven aan ons eigen kunnen om Gods heerlijkheid te kunnen zien. Gooi je leven toch in de handen van de Heere Jezus, Hij laat je nooit vallen. We zingen: “Heer, maak mij Uw wegen door Uw Woord en Geest bekend.” Maar we geloven Hem niet eens als Hij tot ons spreekt. Ik spreek in de ‘wij’ vorm omdat ik deze kritiek kreeg van de Heere Jezus zelf. Joh.4:48 Jezus dan zei tegen hem: Als u geen tekenen en wonderen ziet, zult u beslist niet geloven. Het feit dat wij zo weinig zien van de kracht van de Heere Jezus in ons landje is omdat we eerst willen zien en dan pas geloven. Dit is de postmoderne gedachten. De wetenschap eerst en dan God, maar de waarheid is andersom. Alles wat we om ons heen zien bestaat door het gesproken Woord van God. Daarom is het beste om aan de voeten van de Heere Jezus te zitten en te luisteren wat Hij tot ons wil en zal spreken. Dit is niet alleen voor speciale mensen bedoeld, maar voor alle mensen die de wil van God willen doen. Joh.4:17-18 Als iemand de wil heeft om Zijn wil te doen, zal hij van dit onderricht weten of het uit God is, of dat Ik vanuit Mijzelf spreek. Wie vanuit zichzelf spreekt, zoekt zijn eigen eer, maar Wie de eer zoekt van Hem Die Hem gezonden heeft, Die is waarachtig en geen ongerechtigheid is in Hem.

Bovenstaande tekst is een sleuteltekst. Het gaat namelijk niet om de tekenen en wonderen, maar om Gods wil. Als we bereid zijn om Zijn wil te doen, dan volgen de tekenen en wonderen vanzelf omdat God boven de aardse regels uitgaat. Andrew Murray zei: “De sleutel tot de gaven van de Geest zijn nederigheid en geloof tot God.” Simon de Tovenaren willen wel de geestelijke gaven, maar niet de onderdanigheid aan de Heere Jezus. Deze twee lijken misschien erg op elkaar, maar ze liggen een eeuwigheid uit elkaar. Als je nederigheid en afhankelijkheid loskoppelt van Zijn gaven dan begrijp je de volgende tekst. Mat.7:21-23 Niet ieder die tegen Mij zegt: Heere, Heere, zal binnengaan in het Koninkrijk der hemelen, maar wie de wil doet van Mijn Vader, Die in de hemelen is. Velen zullen op die dag tegen Mij zeggen: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam demonen uitgedreven, en in Uw Naam veel krachten gedaan? Dan zal Ik hun openlijk zeggen: Ik heb u nooit gekend; ga weg van Mij, u die de wetteloosheid werkt!

Hoe is het mogelijk dat Jezus iemand beschuldigd van wetteloosheid terwijl diegene wonderen en tekenen doet? Juist, omdat het tegen de wil van de Vader ingaat. Uiteindelijk gaat een leven achter Jezus aan in gehoorzaamheid aan de Vader. Daarom is onderdanigheid, geloof en afhankelijkheid aan de Heere Jezus de sleutel tot het Koninkrijk van God.